مرا دوست داشته باش حتی خیلی کم

اورانوس گرم است 

خیلی گرم 

همچون آغوش تو زمانی که لبهایت مماس است با لبهایم

به تپش میفتد قلب کوچکم چون گنجشکی درون سینه

از لمس دستانت روی اندامم

چقدر بی تاب اندامهای تو هستم 

غرق در خیالم امشب

مگر میشود کنار تو نفس کشید و 

عشق را فریاد نزد...؟

مگر میشود جرعه جرعه از چشمان تو نوشید و

باز هم منتظر بهار ماند...؟

دیشب بدون من کجا خوابیدی...؟

هم آغوش کدام حوری ؟

در آغاز کدام مسیر...؟

یادته شبی که برای اولین بار 

به رویم دست بلند کردی ...؟

بجز جانم فدایت آرام باش

از من چی شنیدی که 

در آرزوی خوشبختی از کلبه ام گریختی...؟

برگرد ...

بیا باز هم مرا بزن 

بیا مرا دوستم داشته باش حتی خیلی کم